Dames en heren, wanneer uw voorzitter zijn verhaal van een papier houdt kan dat twee dingen betekenen. Of het is een lange speech, of hij is heel ernstig. Troost u het is geen van beiden.

Kronenburg park werd nog nooit zo mooi gezongen, op 30 april 2010 in de hal van het gemeentehuis van Heerhugowaard.

`Een engel voor mij` klonk in Paradiso werkelijk hemels.

In de Kees Kist zaal in het AZ stadion zaten de Wilde Havers op de grond `een woonboot` binnen te halen na 15 of 20 km lopen.

Wat is er vurrukkullukker en gezelliger dan een verdiend kopje koffie bij de Alkmaarse Poort na de Rabo -fietstocht van 35 km. Zeker als deze vergezeld gaat van een groot stuk appeltaart met slagroom.

En ze waren er altijd bij!! Wil, Jet en Margo. En oh wat zijn we ze dankbaar. Immers…..

Op 7 juni 2008 zat ik, op hun verzoek, op hun initiatief samen met Joke v.d.W en Bert Pfeiffer bij Koekenbier op het terras, om de oprichting van een nieuw koor te bespreken.

Die zomer heeft mijn zwembroek mij nauwelijks gezien, want in een zwembroek vergader je niet.

Het resultaat mocht er zijn. Het koor stond al na vier weken in de stijgers. Nu nog een fraaie, originele naam. Gelooft u mij door velen werd alles uit de kast gehaald om suggesties te doen voor dit nieuwe muzikale gezelschap. Ik noem u er enkele die de eindstreep net niet gehaald hebben.

Wat dacht u van, één Koor van Jetje, naar een van de initiatiefneemsters, Afslag Alkmaar, Pimpkoor 072, Loslippig, APK Alkmaars Pimp Koor,

Het werd Late Haver, na terechte kritiek, we zijn toch geen koor van ouderen, gewijzigd in Wilde Haver.

Bij het doorlezen van de eerste maanden van onze geschiedenis, vallen nog twee zaken op die nauw verband houden met elkaar. De slapeloze nachten van Bert Pfeiffer en de smartlappen en jordaanliederen bij de nazit in het ‘voorcafé’ van het wijkcentrum in oude stijl.

In een mail aan het bestuur, en gelooft u mij hij mailde zelden, uitte hij zijn zorg over de vasthoudendheid waarmee diverse koorleden er bij hem op aan bleven dringen om ‘het slavenkoor’ en ‘Ketelbinkie’ toch in te studeren. Die zorg soms oplopend tot heuse angst werd nog eens versterkt wanneer Bert na het opruimen van zijn spullen het voorcafé doorliep en ‘de vlieger’van Hazes hoorde, Johny Jordaan herkende, ‘Het wiegie’ van Zwarte Riek, en tot overmaat van ramp dan ook nog de ‘woonboot’, inclusief gebaren en wijd sluit, kortom voor Bert alle reden om zo snel als mogelijk het pand te verlaten.

Na de eerste ledenvergadering mocht ik mij verheugen in een bestuur dat bestond uit Bep, jawel vanaf het begin al bestuurslid, Nelly, jaren een fantastische penningmeesteres, Wieki, Joke v.d. Weijde en Tineke Talens.

Vanaf dat moment weet u het allemaal wel. We kregen een nieuwe dirigent. Bert moest stoppen maar stelde ons voor aan Marc de Vries. Kennelijk heeft Bert iets met Marken, (Pfeiffer is ook een beetje Duits), want zo introduceerde hij ook Mark Kirkenier bij ons.

Het aantal optredens is in de jaren redelijk constant, zo ook de pasjes die wij moeiteloos hebben ingestudeerd, doen het nog steeds. Zij het schoorvoetend. Past wel bij pasjes. U weet wel, ‘mooie wereld’, bij bomen naar links!

Dames en heren, ik zou het kort houden, maar als je de drie ordners Wilde Haver nog eens doorbladert moet je een selectie maken. Dat deed ik.

Rest mij alle leden met wie ik in het bestuur heb mogen zitten te bedanken voor de geweldige samenwerking. Het was niet altijd makkelijk, maar we weten het allemaal, zonder wrijving geen glans.

De beide Marcken bedankt.

Een speciaal woord van dank voor Jacintha die het als enige gewaagd heeft om met mij een duet te zingen. We zullen er geen songfestival mee winnen, maar we hebben er van genoten.

Er wordt wel eens gevraagd was het nu de moeite waard, acht jaar voorzitter. Wat heb je daar aan overgehouden. Mijn antwoord, 8 jaar heerlijke herinneringen en een schat van een vrouw.

Dames en heren, het was allemaal fraai, let´s just kiss and say goodbey.